Geniş anlamda borç, borç ilişkisidir. Gerçekten de geniş anlamda borç (borç ilişkisi), taraflardan birinin bir şeyi vermek veya yapmak ya da yapmamak borcu altına girdiği, diğer tarafın ise borç altına girenden vermek veya yapmak ya da yapmamayı üstlendiği edimin ifasını isteme yetkisine sahip olduğu hukuki bağdır.
Geniş anlamda borçta (borç ilişkisinde) üç temel unsur ortaya çıkar:
a) Vermek veya yapmak ya da yapmamak edimini üstlenen borçlu,
b) Borç ilişkisinin konusu oluşturan edim (vermek, yapmak veya yapmamak),
c) Borçludan edimin ifasını isteme hakkına sahip olan kişi: alacaklı.
Dar Anlamda Borç:
Bir borç ilişkisindeki borçlardan her birini tek başına karşılayan kavrama dar anlamda borç denir. Geniş anlamda borç (borç ilişkisi) birden fazla dar anlamda borcu içerebilir. Borç ilişkisinde bir taraf tek başına yalnızca bir borcun (edimin) ifasını üstlenebileceği gibi, bu taraf birden çok borcun (edimin) ifasını da üstlenebilir. Keza borç ilişkisinde yalnızca taraflardan biri, bir borcun (edimin) ifası yükü altına girebileceği gibi, her iki taraf da -bir veya birden fazla- borcun (edimin) ifasını üstlenebilir.
Aksi açıkça belirtilmediği sürece, borç kavramı ile kastedilen dar anlamda borçtur.
Tanımlardan görüleceği üzere, çoğu zaman, geniş anlamda borç (borç ilişkisi) dar anlamda borç kavramını kapsayıcı bir özelliğe sahiptir. Bu yönü ile, geniş anlamda borcu bir küme, dar anlamda borcu ise o kümenin elamanı gibi düşünebiliriz.
Edim:
Edim ise borcun konusunu oluşturur. Satıcının borcunda olduğu gibi bir şey vermeye; bir elbisenin dikilmesi, bir evin inşası borcunda olduğu gibi bir şeyi yapmaya; rekabet etmeme borcunda olduğu gibi bir şeyden kaçınmaya (yapmamaya) ilişkin bulunabilir.(1)
Av. Kerem ÖLMEZ
1. REİSOĞLU Safa, Türk Borçlar Hukuku Genel Hükümler, Beta Yayıncılık, İstanbul 2014, s.34
Görüş ve düşüncelerinizi yorum kısmına bırakabilirsiniz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder